Eens in de zoveel tijd wordt de kunst in ons kantoor vernieuwd, onder leiding van curator Emma van Noort. Nu is het de beurt aan Lino Fiori. Hij kwam tien jaar geleden uit Griekenland naar Leiden en ging nooit meer weg. Vier jaar geleden besloot hij zijn leven en carrière volledig aan kunst te wijden en een klein aspect daarvan hangt nu aan onze muren. Wij spraken Lino over zijn werk en zijn kijk op kunst.

Je kwam hier om te studeren en bent gebleven. Hoe is dat gekomen?

‘Dat was een natuurlijke ontwikkelingen, want mijn klasgenoot werd mijn vriendin en later mijn vrouw. Opeens was het tien jaar later. Ik heb geen studio maar werk thuis. In de toekomst heb ik hopelijk de middelen om thuis en werk meer te scheiden zodat ik meer vrijheid heb in de materialen die ik gebruik. Olieverf bijvoorbeeld kan ik nu niet gebruiken In de woonkamer loopt mijn kindje rond, dat kan niet met terpentine in de buurt. Plus: het stinkt en is lastig schoon te maken. Momenteel gebruik ik acrylverf en inkt, uit praktische overwegingen.’

Hoe kwam je in contact met Emma van Noort, die curator is van onze kantoorkunst?

‘Ik kwam naar het Cultuurfonds om Mirjam Flik om advies te vragen, want ik raak graag betrokken bij kunstprojecten hier in Leiden. Ze gaf me wat contacten, waar Emma er eentje van was en zo kreeg ik de kans op deze kleine expositie. Ik kan alle zichtbaarheid goed gebruiken dus ik ben er heel blij mee. Hopelijk kan ik met mijn kunst blijven bijdragen aan Leiden.’

Wat is het grootste verschil tussen leven als kunstenaar in Nederland en Griekenland?

‘Ik zie vooral overeenkomsten. Kunstenaars zijn nogal een aparte groep: waar dan ook ter wereld voeren ze niet de norm, dat zijn mensen die van negen tot vijf op kantoor werken.’

Welke impact hoop je dat jouw schilderijen zullen hebben op de mensen die dit kantoor binnenkomen?

‘Wat betreft schilderen heb ik een traditionele aanpak. Ik wil graag dat mijn kunst mensen pleziert. Het hoeft niet per se een vrolijke emotie teweeg te brengen, maar moet iemand wel bewegen . Wanneer ik begin aan een schilderij heb ik geen specifiek beeld in mijn hoofd, het is meer een stap voor stap proces.  Maar natuurlijk begin ik wel altijd met een breed idee, zoals bijvoorbeeld het imiteren van kalligrafie. Voor de werken met rechte lijnen dip ik een liniaal in de verf en val ik het papier als het ware aan. Zo krijg je verse, scherpe lijnen.’

Eén van de werken met rechte lijnen doet me aan een satellietfoto denken.

‘Grappig dat je dat zegt, want op visueel gebied ben ik gek op landkaarten. Stadsplanning, infographics, alle soorten. Ieder gebied daarop wordt met een andere kleur aangeduid en dat vind ik fantastisch, ik weet niet waarom. Ik vind het een amusant idee dat je op straat loopt in ‘de kleur rood’ op een kaart. Dat is niet alleen een representatie, het is iets dat je niet in woorden maar wel in kleuren kunt uitleggen. En daarbij maakt het niet uit of de kleuren een bewuste of een willekeurige keuze zijn. Het zijn keuzes die de rede te boven gaan.

Dat is precies wat ik mooi vind aan abstracte kunst: het zijn beelden die je niet met woorden kunt omschrijven. En het feit dat je nooit twee keer hetzelfde schilderij maken. Misschien wel een soortgelijk schilderij met soortgelijke kleuren, maar het zal altijd een andere impact hebben op iemand die ernaar kijkt.’

Kunnen we jouw Griekse achtergrond in je kunst terugvinden?

‘In kunst zit altijd iets van je eigen persoonlijkheid. Mijn Griekse achtergrond zie je in de rijkheid aan kleuren en aan de orde die geschapen wordt uit chaos. Maar dat is wel op een onbewust niveau, ik voeg het niet expres toe. Mijn eerste doel is altijd om iets te maken dat me raakt. Ik schilder voor mezelf en wanneer een werk af is ga ik verder naar iets nieuws.’

Welke kunstenaars inspireren je?

‘Voornamelijk kunst an sich. De meeste van mijn schilderijen zijn gebaseerd op andere schilderijen en het gevoel dat ik ervoer bij het bekijken daarvan. Dat probeer ik te recreëren op mijn eigen manier, Iedere keer dat je iets imiteert voeg je een stukje van jezelf toe, alsof je een leuke grap hoort en hem met je vrienden wilt delen. Je vertelt hem na in je eigen woorden, daarmee maak je de grap van jezelf en maak je hem soms zelfs beter. Maar soms wordt het ook helemaal niks, ik ben niet zo goed in grappen vertellen. Hopelijk ben ik beter in schilderen.’

Het werk van Lino Fiori is nu te bewonderen op ons kantoor, in de B-Art Facility aan de Breestraat en op Instagram.