13 augustus 2019,

Het Leiden van... Mels Hartman

Hoewel zijn ouderlijk huis technisch gezien in Oegstgeest stond, noemt Mels Hartman zichzelf een geboren en getogen Leidenaar. Hij ging in Leiden naar school, studeerde hier, werkte voor Centrummanagement Leiden en is nu werkzaam als marketing manager bij Horeca Groep Leiden, waarbij hij onder meer verantwoordelijk is voor het organiseren van evenementen. Aan Cultuurfonds Leiden vertelt hij wat zijn favoriete plekken in de stad zijn en waarom het beloofde stadsstrand er niet gekomen is.

De Burcht

‘En ook het hele stuk eromheen. Zo gaaf als je op de burcht staat en dan dat doorkijkje hebt naar de Hooglandse Kerk. De sfeer die daar hangt, met slingerende straatjes, vind ik heel leuk.’

Het water

‘Als je met mensen die de stad nog niet echt kennen het water opgaat heb je dan een prachtig beeld van Leiden. Ook voor mensen die de stad wel kennen blijft Leiden vanaf het water bijzonder. Ik geniet altijd van een boottocht door de Leidse grachten.’

Wibar

‘Op uitgaansgebied is Leiden nog best stilletjes, dus ik ben heel blij met deze toevoeging. Heel knap wat die gasten in twee jaar voor elkaar gekregen hebben. Ondanks alle tegenslagen en ‘mag niet’ is het toch gelukt. Ik zou heel graag een keer samenwerken, dat is sowieso de kracht van Leiden. Iedereen kent elkaar en werkt samen op organisatorisch, cultureel en ondernemend vlak. Dat helpt de stad enorm vooruit.’

Hoefstraat

‘Vlak voor café Van Hout heb je deze steeg, die helemaal doorsteekt naar de Doezastraat. Altijd als ik in die buurt fiets ga ik daar speciaal doorheen. Vooral het laatste stuk is prachtig. Ik zou hier ooit wel willen wonen.’

‘t Praethuys

‘Ik ben groot fan van terrassen in de zon waar het een beetje rustig is. Heerlijk om een kroegentocht te doen langs echt Leidse kroegjes. De Pomerans, de Spijkerbak, misschien ook nog wel naar de Decima, Tante Rietje,, Van Melzen. ‘t Praethuys is lekker een beetje kneuterig, zonder de vervelende lading van dat woord. Ze hebben nu een nieuw concept met ontzettend veel lekkere bieren en dat valt goed in de smaak.

Nu ik zelf voor een horecabedrijf werk, merk ik dat ik soms plekken mijd waar ik vroeger veel kwam. Ik leerde de stad kennen toen ik hier op school zat en toen ik ging studeren ontdekte ik eigenlijk de hele stad opnieuw. Dan beleef je plekken opeens anders en openen nieuwe deuren. Nu ik werk ben ik bezig aan een derde ronde.’

Wat mis je nog in de stad?

‘Er is de afgelopen tien jaar ontzettend veel geïnvesteerd in Leiden als verblijfplaats. Leiden is tegenwoordig een hippe stad en dat was een tijd geleden echt wel anders. Maar… los van de Wibar missen we wel nog een echte nachtcultuur. Daarmee onderscheiden we ons in negatieve zin van de grote steden om ons heen. Wat we ook missen is een groot evenementenplein. Momenteel is er geen plek waar je een groot evenement kunt houden zonder dat je bij voorbaat klachten van overlast krijgt of überhaupt zonder veel gedoe een vergunning aan kunt vragen.’

Jij hebt lang gewerkt aan een stadsstrand dat in het parkje bij Molen de Valk zou komen maar dat is niet doorgegaan. Wat ging er mis?

‘Vorig jaar hebben we vijf dagen lang een stadsstrand neergelegd bij Lot en de Walvis in de Haven. Dat heeft ons aan het denken gezet want van ’s ochtends tot ’s avonds heeft er een rij gestaan omdat er meer mensen van het strand wilden genieten dan erop konden. Afgelopen winter zijn we dus al met de gemeente gaan praten om dat deze zomer langer en groter te kunnen doen. We hebben heel veel gepraat, heel veel vragen beantwoord en hebben meteen de samenwerking gezocht met Leiden Marketing, Cultuurfonds Leiden en het Cultuurkwartier maar uiteindelijk heeft de gemeente geluisterd naar de zorgen van een klein aantal buurtbewoners. Na zo’n lange voorbereiding was dat slikken, daar zijn we wel even goed ziek van geweest.

We wilden met het stadsstrand zeker geen herrie-evenement gaan organiseren en hadden naast een strand met veel ruimte een cultureel programma zonder versterkers gebouwd. Het zou vooral een plek moeten worden om te ontmoeten, te genieten en te ontdekken, de tijdelijke zomerse entree van de stad.’

Waaruit bestonden de klachten van buurtbewoners?

‘Er is een groep geweest die heel veel beren op de weg zag en wij hebben ons uiterste best gedaan om die angst weg te nemen. Dat is niet gelukt en daarom heeft de gemeente besloten geen vergunning te verlenen. We hebben informatiebijeenkomsten gehouden waarbij ik vragen kregen als: ‘is al dat zeezout in het zand niet slecht voor het gras?’ Als onderdeel van de vergunning is het een eis dat je gewassen, ontzilt, onschadelijk zand gebruikt en dat gingen we natuurlijk doen. Dat heb ik duidelijk uitgelegd, maar de volgende dag lees je dan opeens een bezwaarschrift vanwege schadelijk zout dat gebruikt wordt… Op die manier wordt het heel ingewikkeld. Natuurlijk moet je ook naar jezelf kijken als een project niet door kan gaan. Wij hadden dingen misschien ook anders kunnen doen en misschien wel nóg eerder moeten beginnen met de voorbereidingen.’

Je komt niet over als iemand die nu bij de pakken neer gaat zitten. Wat zijn je vervolgplannen?

‘We hebben bij Horeca Groep Leiden een winnaarsmentaliteit: we vinden het leuk om mooie dingen te bedenken en nóg leuker als dat vervolgens lukt. Vol goede moed zijn we bezig om nieuwe gave projecten voor de stad te realiseren. Ik kan nog niet zeggen wat precies, maar Leiden kan veel verwachten de komende tijd.’