26 november 2019,

Het Leiden van... Marieta Hoek

Marieta Hoek is eigenaresse van kledingwinkel VNTG op de Botermarkt en omschrijft zichzelf als ‘slow fashion activist en trots feminist.’ Die waarden worden meteen duidelijk in haar winkel, waar naast tweedehands kleding ook feministische boeken, tassen en sieraden worden verkocht. In de winkel, tijdens het helpen van klanten, vertelt spraakwaterval Marieta over het veranderende Leiden en haar favoriete plekken in de stad.

‘Ik kom uit Katwijk en vond het heel naar om daar met het ‘doe maar normaal dan doe je al gek genoeg’ principe te leven. Sinds mijn zeventiende woon ik op mezelf in Leiden. Ik heb elf jaar in de horeca gewerkt naast mijn studies Politicologie en Media & Cultuur en kocht van mijn fooiengeld altijd tweedehands kleding. Als ik iets leuks zag hangen zette ik vaak een bericht op Facebook als tip. Vanaf een gegeven moment ben ik die dingen maar gaan meenemen voor vrienden en dat werd steeds groter. Als ze het niet pasten zette ik het op Marktplaats, heel onschuldig.

Dat ben ik groter en groter gaan aanpakken. Samen met Saskia Schrijnen ben ik een webshop gestart. Nooit met het idee dat het ons werk zou worden of dat het voor de lange termijn zou zijn, maar gewoon omdat we tijd en zin hadden. We hadden een kantoortje zonder verwarming bij Lammenschans, op één van de lelijkste plekken van Leiden. In de zoektocht naar een echt kantoor vonden we dit pandje maar we wilden eigenlijk geen winkel. Maar ja, om op zo’n A-locatie geen kleding op te hangen is ook weer stom. En de mensen kwamen binnenlopen, dus nu zitten we hier.’

Bar Lokaal, Nieuwstraat

‘De plek waar veel vrienden werken, waar ik mensen tegenkom, waar ik zelf werk, waar ik bier drink, bij klets, koffie drink en in mijn eentje een boek lees. Het is niet pretentieus, daar houdt Leiden niet van.’

Wibar, Willem Barentszstraat

‘Een aanwinst voor Leiden. Ik heb vroeger zelf vrijwillig gewerkt bij het LVC. Een heerlijke plek waar alles kon en dat heb ik nooit meer ergens anders gevoeld. We gaan waarschijnlijk met VNTG ook leuke dingen doen in de Wibar, daar zijn we nog over in gesprek. Ik zou heel graag een avond organiseren met goede muziek uit de jaren 80 en 90, maar dan niet dat het een verkleedfeest is. Grace Jones, Talking Heads, gewoon goede muziek. Mensen hebben behoefte aan een goede plek om te dansen. De Wibar kan dat zijn als ze iets van de techno afstappen en iets minder een mannenhol worden.’

FEL (Feminist Evolution Leiden) en kunstenaarscollectief ROEM

‘FEL is er, ROEM is er, Stories of Womanhood was uitverkocht in Scheltema: een aantal jaar geleden had ik dat niet voorzien. Vroeger voelde Leiden als een verzameling eilandjes, maar ik zie nu dat mensen elkaar willen versterken. FEL en ROEM zijn daar heel belangrijk in.’

Dranklokaal de WW

‘Alle plekken die ik noem komen uit het hart en hebben passie. Ze zijn gedurfd. De WW is de meest onderschatte kroeg die er bestaat. Mijn ultieme thuisbasis. It is what it is, ze zijn niet gemoderniseerd. Ja, sinds een halfjaar hebben ze PIN. Mensen zouden daar vaker heen moeten gaan want het is een plek die Leiden maakt. Laten we vooral niet ons geld pompen in grote bedrijven. Je geld is echt een stem.’

Sieboldhuis, Rapenburg

‘Een herfstige middag in de zon. Dat je gewoon naar de Hortus loopt en op die prachtige plek terechtkomt waar ik normaal zelden kom. Dat is voor mij het Sieboldhuis, echt een dag vrij.’

Tot voor kort was het vintage aanbod in Leiden nog heel beperkt. Is mode ook onderdeel van de culturele ontwikkeling van de stad?

‘Er zijn prachtige vintage winkels in de stad. En het mooie is dat we elkaar onderling enorm supporten. Samen groeien en samen de stad duurzamer proberen te maken. Veel mensen vinden mode oppervlakkig maar je kunt er zoveel mee als je een mening durft te uiten. Kleding is een statement, het representeert hoe ik me voel. Ik kan naar buiten gaan in de broek van mijn vriend met een lelijk shirt en zonder beha of in een fluwelen pak. Kleding kan bevrijdend werken, zoals deze winkel voor mij bevrijdend is geweest met alles wat er mogelijk is. De ondertitel van onze winkel is ‘the label doesn’t tell the whole story’ omdat een label je niet vertelt welke geschiedenis een kledingstuk heeft en ook niet hoeveel ellende erachter kan zitten.

Welke plek zou je het liefst nooit meer zien?

‘Dat gebied rond de DIRK op de Langegracht. Een sketchy, deprimerende plek om te komen, het voelt grimmig. Ook de supermarkt zelf heeft echt een bad vibe. Maar de treurigste plek is de Haarlemmerstraat tijdens de sale. Boze mensen en niemand heeft het echt naar zijn zin, dat is voor mij heel deprimerend.’

Als je morgenochtend opeens wakker wordt als burgemeester, wat doe je dan als eerste?

‘Ik zou zorgen dat Leiden een veiligere stad is voor vrouwen, een stad waar de aanrandingen in de Haarlemmerstraat niet ‘een let opje’ worden genoemd. Die dingen worden te snel weggewuifd alsof ze normaal zijn of zelfs verzonnen worden. En ik zou graag een groot hostel bouwen. Internationale studenten zijn hier heel veel maar ze zitten op hun eigen eiland, hoe fijn zou het zijn als we dat meer gingen mixen? Oh en natuurlijk een kunstacademie!’